امام صادق عليه السلام به مُفضّل بن عمر فرمود: اى مُفضل! به ويژگى ديگرى كه از ميان همه جانداران، تنها به انسان، اين آفريده بلندپايه و بسيار ارزشمند، اختصاص داده شده، يعنى حيا، بنگر.
*اگر حيا نبود
-هيچ ميهمانى پذيرايى نمى شد
- به وعده ها وفا نمى شد
-كسى حاجت ديگرى را برآورده نمى ساخت
-كسى دنبال زيبايى ها [و خوبى ها] نمى رفت
- از بدى [و زشتى] در هيچ كارى از كارها خوددارى نمى شد
-حتّى بسيارى از كارهاى واجب نيز به خاطر حيا انجام مى پذيرند
- اگر حيا وجود نداشت، حقوق پدر و مادر خود را رعايت نمى كردند
- صِله رحِم به جا نمى آورند
-امانتدارى نمى كردند
- از فحشا خوددارى نمى ورزيدند
سپس فرمود: آيا نمى بينى كه چگونه همه خصلت هايى كه صلاح انسان و سامان يافتن امور او به آنها بستگى دارد؛ در حیا جمع شده است؟.